Rekonstrukcja pawęży Krzyżackiej.

Przyszedł czas na jakieś rekonstrukcję :). Zacznę więc od przedstawienia mojej nowej pawężki.

Rekonstrukcję pawężki postanowiłem oprzeć na podstawie tej pawęzy z muzeum:

Po długim czasie udało się stworzyć coś takiego:

Malutki opis tego jak się ją robiło:

Drewnianą rynienkę, biegnącą wzdłuż osi tarczy, zrobiono z kilku połączonych ze sobą desek lipowych łączonych przy pomocy kleju i kołeczków. Po wyschnięciu kleju zabrało się wyrzeźbienie właściwego kształtu rynienki, efektem długiej i mozolnej pracy przy wykorzystywaniu różnych narzędzi udało się zrobić to co widać na zdjęciach :).
Boki samej tarczy zostały wykonane podobnie jak rynienka, z połączonych ze sobą deseczek lipowych, łączonych klejem i kołeczkami. Jak widać filozofii nie ma w tym jednak trzeba mieć dużo cierpliwości podczas pracy.

Za jakiś czas zamierzam całość tarczy okleić grubym płótnem lnianym używając do tego celu kleju skórnego, następnie nałożyć na oklejoną tarczę specjalną zaprawę malarską i pomalować pawęż robiąc własnoręcznie temperą jajeczną -chociaż jeszcze muszę znaleźć przepis na wykonane tempery jajecznej (ktoś zna dobry przepis ?).
Na efekty pracy jednak jeszcze trzeba trochę poczekać ze względu na brak czasu ale ostatecznie tarcza powinna wyglądać jak oryginał :).

Muzyka rociarska :)

 Trochę muzyki znalezionej na youtube :)

Und haben wir im Ranzen

Wir zogen in das Feld

Die Trommel her

Vom Barette schwankt die Feder 

 

Z serii bitwy wojny trzynastoletniej. Bitwa pod Chojnicami, największa wiktoria Zakonu.

Bitwa pod Chojnicami 18 września 1454.
Jedna z pierwszych pod względem liczebności jak i znaczenia politycznego w tym czasie bitwy wojny trzynastoletniej, zakończona zwycięstwem wojsk zaciężnych strony krzyżackiej nad przegniłym rycerstwem polskim pospolitego ruszenia :P.

Przed bitwą.

Krzyżakom owym okresie nie było łatwo, w rękach zakonu pozostawały tylko Malbork, Ryn, Pisz, Ełk i Chojnice. Jednak Krzyżacy nie powiedzieli ostatniego słowa i rozpoczęli na szeroką skalę rekrutację, rejonem koncentracji obrano Świdwin, gdzie już 14 września armia zaciężnych ruszyła na odsiecz Chojnicom.
Krzyżacy dysponowali armią składającą się z około 9000 jazdy i 6000 piechoty pod dowództwem jednego z najlepszych dowódców wojskowym tego okresu Bernarda Szumborskiego.

Strona polska ze związkiem pruskim zdawała sobie sprawę że na pierwszym miejscu trzeba zdobyć Chojnice. Wynikało to z tego, że zbierające się armie odsieczowe w pierwszej kolejności będzie kierować się do jedynej twierdzy krzyżackiej leżąca na lewym brzegu Wisły.
Dlatego też należało bezwzględnie opanować twierdze by uniemożliwić zakonowi połączenie się z armią idącą z odsieczą

Miasto oblegane było już od połowy marca 1454 roku przez pospolite ruszenie Związku Pruskiego zaś już w kwietniu dołączyły oddziały zaciężne Gdańska i pod koniec przybyły wojska pospolitego ruszenia z polski.
 Ogółem wojska koalicji dysponowały 16 000 jazdy i parę tysięcy piechoty, w tym 500 najemników z Gdańska oraz 2000 najemników pruskich. Na nieszczęście dla wojsk koalicji dowodził młody nie doświadczony Kazimierz IV Jagiellończyk.

Bitwa

 I etap bitwy.

Polacy liczyli na to, że o losach bitwy rozstrzygnie w tradycyjny sposób ciężka polska kawaleria i nie zajęli się organizacją jednostek artylerii bądź większych jednostek piechoty. Bernard Szumborski zastosował jednak zupełnie inną strategię bitwy, niż założyła strona polska.
Na początku wszystko odbywało się tak, jak oczekiwał tego Kazimierz Jagiellończyk. Polska ciężka kawaleria szarżowała skutecznie, przerywając linię krzyżacką, zabijając księcia piastowskiego Rudolfa Żagańskiego i biorąc do niewoli po ciężkiej walce Szumborskiego. Kawaleria krzyżacka próbowała przerwać linię polską i uciec w kierunku Chojnic, jednak piechota skupiona w krzyżackim obozie taborowym woru husyckiego stawiła opór jednostkom kawalerii polskiej.
Sytuacja nie wyglądała dobrze dla Krzyżaków, duża część wojsk byłą zmęczona bitwą a sam dowódca był w rękach wroga. Dla pospolitej armii taka sytuacja oznaczała by koniec bitwy i dla Krzyżaków następstwa porażki byłby tragiczne.

 II etap bitwy.

Sytuacja dla koalicji była idealna, zniszczyli linie kawalerii Krzyżackiej i pojmali samego dowódce a resztka wojsk krzyżackich skryła się w obozie taborowym broniąc się przed polakami.
Jednak historia lubi płatać figle i nigdy niczego nie można być pewnym podczas walki. Niespodziewany atak załogi zamku chojnickiego na tyły polskiej armii i obozy wojsk koalicji wywołał panikę na niespotykaną skalę, sam Szumborski uciekł z obozu polaków i dołączył do walczących wojsk. Setki żołnierzy koalicji zginęło stratowanych w ucieczce lub utopiło się na pobliskich bagnach. Sam król ratował się ucieczką ponieważ nie mógł opanować paniki swoich wojsk przed pogromem krzyżackim. Widać tutaj już znikomy autorytet króla polskiego nad rycerstwem pospolitego ruszenia co zaowocuję w przyszłości problemy dla Rzeczpospolitej.

  Po bitwie

Polska porażka była ogromna - 3000 ciał zostało na polu bitwy - zginęło wielu znakomitych rycerzy, m.in. Jan z Rożnowa, starosta kolski, najmłodszy syn Zawiszy Czarnego. Krzyżacy pojmali też 300 rycerzy, w tym trzech dowódców: Mikołaja Szarlejskiego, Łukasza Górkę i Wojciecha Kostkę.
Po stronie krzyżackiej straty były minimalne: zginęło zaledwie 100 rycerzy.
Następstwa klęski Chojnickiej dla dalszych losów wojny były ogromne, na wiadomość o klęsce wojsk koalicji wiele miast i zamków porzuciło sprawę związkową i poddało się Krzyżakom, m.in. leżące wzdłuż lewej strony wisły Gniew, Sztum i Tczew.
Klęska uwidoczniła także problemy polskiej wojskowości szczególnie przestarzałej myśli wojsk pospolitego ruszenia, co w przyszłych latach konfliktu da o sobie znać bezwartościowość tego typu formacji przeciw wyspecjalizowanym wojskom zaciężnym. 

Rota ach ta piękna rota :)

 Trochę więc powiem o samej inicjatywie. Projekt Teutonica jest projektem krzyżackich wojsk zaciężnych za czasów wojny trzynastoletniej jest projektem ‘ponadbractwowym’, co oznacza, że można być członkiem projektu należąc jednocześnie do innej grupy zajmującej innym okresem historycznym.

Nie zamierzamy nosić typowych dla straży przybocznych feudałów oraz oddziałów miejskich jednolitych kolorów mundurów charakterystycznych dla tego typu jednostek. Dlatego barwa strojów jest dowolna i im większa różnorodność w kolorystyce strojów tym lepiej dla samej roty.

Odtwarzać zamierzamy zaciężnych żołnierzy wynajętych przez zakon Krzyżacki do walki z wojskami  Królestwa Polskiego. Tak więc naszą rekonstrukcję uzbrojenia i stroju (o którym już niedługo) będziemy odwzorowywać na przedstawieniach niemieckich. 

Podobnie do rot zaciężnych z interesującego nas okresu historycznego zamierzamy dzielić się na specjalności w zależności od roli jaką mają spełniać na polu bitwy:

-halabardnicy,

-pikinierzy,

-strzelcy.

Mile są też widziani pawężnicy z pięknymi wielkimi pawężami o pięknych malunkach :).

         
Nie wszyscy muszą być żołnierzami, część osób może zdecydować się spełniać funkcje oddziałów inżynieryjnych, skupiając się głównie na pracach obozowych.
 Chciałbym więc zaprosić w moim jak i moich znajomych imieniu wszystkich tych interesujących się wojskami zaciężnymi i późnym XV wiekiem do grupy:). 

Sakwa z Gdańska cz. 2

Jako że jakiś czas temu przedstawiałem sakwę w "Projekcie Prusland" dlatego tez historii samej sakwy i tego gdzie ją znaleziono nie będę powtarzał. Zamieszczam więc pierwszą garść zdjęć dotyczący sakwy :).

Poranne zmagania z pierwszymi efektami pracy:)

 Prosty szkic prosto z muzeum :)

 Efekt godzinnej pracy :)

 Części sakwy.

 I dzisiejszy efekt po skończeniu pracy :)

Jak widać trochę się zrobiło, ale do ostatecznego efektu jeszcze daleko, mam jednak nadzieję że uda mi się choć w niewielkim stopniu zbliżyć się do oryginały :).

Projekt Teutonica

Po ostatnich rozmowach ze znajomymi z południa polski postanowiłem stworzyć kolejny projekt.
Projekt Teutonica zamierza poruszać tematykę rekonstrukcji zaciężnych wojsk zakonnych z okresu wojny trzynastolentniej.

Cóż mała modyfikacja :) na prośbę pana R

 Okres wojny trzynastoletniej w polskim ruchu rycerskim niestety nie jest porównywalnie odtwarzany do najczęściej spotykanego wśród rekonstruktorów w Polsce okresu około grunwaldzkiego.
 Po mimo wspaniałych polskich sukcesów i (niestety) porażek polskiego oręża w tym że okresie, nadal temat wojny trzynastoletniej nie jest (poważnie) brany pod uwagę. Wydaje mi się że problem związany jest z brakiem znajomości tematu i jak ja to określam Grunwaldowieniem, czyli zapatrzenie się w jeden tylko (najbardziej znany)okres historyczny.

Dlatego mam nadzieję że przy pomocy tego bloga uda mi się choć w niewielkim stopniu zainteresować większą grupę osób z polskiego RR do odtwarzania późnej XV i samej wojny trzynastoletniej .

Zapraszam więc serdecznie do wstąpienia w szeregi wojsk zaciężnych Fritza von Rawenecka.